ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ

Ο κηπουρός το δείλι μετά
την αλλαγή της ώρας, καλοκαιρινά
παπούτσια γυάλισε – έβγαλε απ’ τα μάτια τον ύπνο

Η μετατροπία της ησυχίας ανατάραξε
τα καΐκια-σύμβολα σε μιαν ακτή
κοντά στη Μυτιλήνη

Όσο η αυριανή πείνα εντείνεται
η αυτοαποπλάνηση ενδίδει

Όσο πνίγομαι στην πίκρα μου
τόσο και συ στην naivité σου.

VANTAGE POINT

Στο vantage point της κυκλωμένης καλοσύνης

με το κυάλι σε περίμενα να βγεις

στ’ άπλετο γάργαρο λαδάκι της πηγής

που μουρμουρά σαν την ανάσα της Φροσύνης.

Με το καπέλο που ‘χες πάρει αγκαλιά

σ’ ένα χειμώνα άλλο πάλι θα κοιμόσουν.

Στις ράγες κάποτε όταν παν να τις ενώσουν

Βλέπω τη σπίθα που μου έβαλες κρυφά.

Οι δράκοι πάνω από τους ώμους Της ξερνάνε

τα μυστικά δάκρυα που ‘πιανε χτες βράδυ:

Η λαιμητόμος και τέρας μου σημάδι

γι’ αυτούς που κίνησαν νωρίς, γι’ αυτούς που πάνε.

Οι εναπομείνες – όσοι άκουσαν για Κείνη –

(από βιβλία ή κάποιο άρθρο apropos)

τις μέρες τούτες μάλλον έχουνε ρεπό

για να ρεμβάζουν μπρος σε μια ζεστή Σελήνη.

Η τρικυμία μου των πλοίων και η δίνη

είναι αυτές που με ωθούν ολοταχώς

και πλευρικά πια βλέπω μόνο άσπρο φως·

είναι το γέλιο σου π’ ακούω ή η κρήνη;

Οι στάχτες θα παραμονεύουν στους γιατρούς

όπου αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα πέσω

Σου είχα μόλις πει: « αν τότε δεν αντέξω

πούλα τες όλες τις σελίδες στους νεκρούς ».

Είναι εκεί που, με τη βελόνα στο μάτι

θα ευλογηθώ με αίμα κρύο και νεκρό

Ο γιατρός ρίχνει στο μάτι μου φακό

Μα βλέπει μόνο το σπαθί και τ’άσπρο άτι.

ΜΕΣΩ ΤΟΥ RYO

H άνοιξη μπήκε πανηγυρικά με χιόνι
κι ο κύκλος – περίμενε, η αναμενόμενη αναλογία;
όχι πια – σκοτείνιασε, σαν το χιόνι στα βλέφαρά σου
μαύρο ποτό, η μοίρα-πίσσα.

Σε μετρώ ίσια κι
ανάποδα, σε ξέρω απ’ έξω
κι ανακατωτά, η αυγή δεν ακουμπά
αυτά που ξέρω, είναι κρυμμένα στην
πιο απόκρυφη κορφή του κοινού μας σώματος.

Καθάρισε την πλευρά σου· σάπια μήλα στον κήπο
μου ((στην καρδιά)), ευφημισμοί και νεκρά φύλλα.

Χαμήλωσε τα μάτια σου· κύκνοι κόκκινοι
κύκλοι στον αμφιβληστροειδή μου, μάλλον από ποτήρια-

Σβήσε τη ζωντανή σου μνήμη, και ξεκίνα στο μονοπάτι
    ανάμεσα στα δασάκια-νάνους
οι κύκλοι μας φυσάν και πάνε αλλού, σε άλλη Ρόζα
« αντιμετώπισέ το! »
Οι φίλοι μας ξυπνάν και πάν’ αλλού.

Παρά τη γεωλογία που επιβάλλεις
θα σου στέλνω πάντα γράμματα από το Αργόπλοιο.